Ten film to dno i kpiny dla idiotów.Od dawna bywam w szpitalach psychiatrycznych i życie tam tak nie wygląda.Byłem w Rybniku i jest tam strasznie i ponuro,nie można sobie pozwolić na takie idiotyzmy wymyślone w filmie,bo od razu człowiek ląduje w pasach.Porażka,film jak jakiś gniot Disneya dla ludzi,którzy się podniecają,bo film o świrach.Rzeczywistość bywa bardziej okrutna i surowa.

Też myślałem, żeby wystawić 6, ale podciągnąłem do 7, głównie za kunszt aktorski. Prawdę mówiąc, również liczyłem, że ten film mnie zachwyci, ale tak się nie stało. Zwłaszcza końcówka mi się nie spodobała. Film dobry, ale liczyłem na coś więcej.
Pozdrawiam.

Dlaczego końcówka nie? To jeden z najmocniejszych momentów w filmie.

Bo zamiast uciekać ze szpitala, to woleli się upić do nieprzytomności. Później McMurphy w szale rzuca się na pielęgniarkę i za karę postanowili zmienić go w warzywo, zamiast wsadzi do izolatki i zawinąć w kaftan bezpieczeństwa. A kiedy wódz mówi, że go takiego nie zostawi tam, to liczyłem, że z nim zostanie, a nie go udusi. Chociaż też bym wolał takie rozwiązanie niż bycie półżywym. Zakończenie w ogóle mi nie pasuje, ale twórcy postanowili inaczej.

To pijaństwo to po prostu bachanalia - jeśli szukać klucza. McMurphy jako warzywo to ofiara społeczeństwa tłumiącego wolność jednostki. Wódz robi zaś to, co chciał zrobić McMurphy - odważa się, podejmuje ryzyko, ucieka, by być wolnym. Zostanie z McMurphym byłoby rezygnacją z siebie. Czysto realistyczno-racjonalne objaśnienia nie dają odpowiedzi dlaczego".
Ale klucze, właściwie użyte, już tak.

Klucze, właściwie użyte, to tylko zbanalizowanie filmu do prostej alegorii. Straszne. Uczyli cię tego gdzieś?

Widzę to inaczej, ale chciałem cie pochwalić za przyjemny, rzeczowy i niekonfrontacyjny styl wypowiedzi. Takie to już czasy, że trzeba doceniać to, co przecież powinno być normą.

Dziękuję, miło słuchać takich pochwał. Co do tych zaś "czasów" no to cóż, masz rację, jest jak jest, wiele można im zarzucić, ale docenić też myślę należy fakt, że jednak żyjemy w takich czasach (i takim, niestety trzeba to dodać, bo to nie jest rzecz powszechna i wszędzie występująca, miejscu), że bez żadnego skrępowania i przeszkód możemy pisać owo "widzę to inaczej", a to chyba koniec końców uważam za najważniejsze. Weźmy tutaj na przykład Chiny - aż żal pomyśleć ile w sferze kultury tracimy, ile tracą sami Chińczycy przez tamtejszy wypełniony cenzurą autorytaryzm. Ile ciekawych pomysłów nigdy - przynajmniej w dającej się przewidzieć przyszłości - nie zostanie ucieleśnionych, ile potencjalnie interesujących filmów nie wyjdzie poza głowę i wyobraźnię. A co zamiast tego mamy? Jednoznacznie, niestety, kojarzoną z (wy)twórczością Państwa Środka "tandetę made in China". A przecież wcale nie musiałoby tak być.
Hmm, tylko nie bardzo jednak ma to się do naszego Lotu nad kukułczym gniazdem, także przepraszam za tę niezwiązaną z tematem dość rozbudowaną dygresyjkę.